Düğümler

Yaşamın hızlı ilerleyişinde kaptırıp gidiveriyor akış. Uzun zaman yazmak gelmedi içimden. Politik olmayı seçmiyorum, bir görüşüm var elbette. Bunun sınavları üzerinden giden yaşanamamış hayatların eksildiği bir dünya yorgunluğu. Tarifsiz kalıyor kelimelerim yetmiyor. Daha birey odaklı yazmak, hikayelerimin odağı aslında.

Gözlemek, gözlediğini aktarmak adına çıkıyor benim cümlelerim galiba. Uzun zaman ara verdim içinden çıkılmaz sandığım düğümlerimin arasında çırpınıyordum. Karar verme zamanı geldiğinde karasızlık bir seçim değil, bahanelerin gerçekliği.

Bunlardan sıyrılıp kendin olabilmekse dürüstlüğün ilk adımı belki de. Yavaşça, sakince, dengede kalarak kararlar verme aşamasında ilerlerken. Dönüp duran hayatın içerisindeki rollerimi sorguladım. Zor bir sürecin ötesinde, kendinle kalabilmenin; kendine bakabilmenin, sorgulamanın, çıkışlar bulabilmenin sancısı sardı tüm bünyeyi.

Yok öyle denge “ha deyince” gelmiyor. Elbet destek lazım. En büyük yalanlar kendine söylenenler, gerçekleri gösterecek birileri elbet lazım. O zaman da devreye sevgili arkadaşım Ebru İnderesi Mutlugiriverdi yeniden. İnsan yaşamına değen her alanda bir başkasının yaşam desteği var aslında. Kimi saniyelik girip çıkarken, kimisi de uzun vadede aralıklı olarak yaşamlara değinip, dokunuyor.

Düğümlere takılı kalan yaşantıma yepyeni bir çalışmayla girdi Ebru. “Elementlerin dansı”. Yaptığımız çalışmanın bende bıraktığı izlerini tarif etmek adına başladım yazmaya yeniden. Artık zamanı geldi diye düşünüyorum.

Böylesi çalışmaların ruhsal anlamda katkılarının değeri tarifsiz. Seviyorum ben bu yöntemleri. İnsanları bambaşka alanlarda daha önce hiç deneyimlemediği bir yaşamın sınırlarına ulaştırıyor. Kendinle böylesine dürüstçe yüzleşebilmek zor olsa da, gerçekte var olanın yeniden düzenlenmesi anlamında önem taşıyor. Yaşam sorgulama noktasında deneyimlerin katkılarını bir kez daha gözler önüne seriyor. Kendini görmek insanı bir başka yönden aydınlatıyor. Tabi gerçek kendinle tanışmaya hazırsan.

Bir de  “bu dünyadaki en iyi insan benim. Benim dışımda herkes kötü, her şeyi de onlar yapıyor” gibi düşünce kalıbı içerisinde sıkışmış bir yaşam sürüyorsan.  O zaman  bu çalışmayı kesinlikle öneririm. Dürüstçe karşına gelen “sen” bu dünyadaki dengeni de toparlamaya gönüllü zaten. Biraz çaba da elbet senden gelecek.

Ben de çözülen düğümler anlamında süreç halen tamamlanmadı. Bazı alanlarda ilerleme hızlı olurken, bazılarıyla ilgili aşmam, toparlamam gereken dağınıklar halen mevcut. Onlar için de zaman gerekiyor. An be an değişimin güzelliği kucaklıyor.

Yaşamda düğümler bizler onları hayatımıza davet ettiğimiz müddetçe var elbette. Sonrası mı? Düğümleri tek tek keşfedip, çözmeye başladığın anda seninle yola devam ediyor....

Fot : Teoman Murat Demiroğlu 

Kış ağırlıklarına veda...

Bugün elimizde ne var? Kendi kendime bunu sordum bugün elimde ne var? O kadar birikmiş ki anlatılacaklar. Hangi birinden başlasam derken aklıma düşüverdi hepimizin ortak bir sorunu; kilo vermek.

Şimdilerde yeni yeni yöntemler deniyorum bu konuya ilişkin. En başta hepsinin birbirine bağlandığı bir süreç söz konusu. Her biri bir diğerinin kapısını açtı yeniden.

Yeme içme dengemi koruduğum müddetçe kolaylıkla kilo verebilen bir bünye aslında benimkisi. Son dönemde yemek yeme güdüsü ise oldukça arttı. Seviyorum ben yemek yemeyi. Bu dünyanın zevk veren eylemlerinden biri. Yeni olan lezzetleri de denemekten tutun da eski olanın yeniden sunumunu tatmaya kadar geniş bir yelpaze söz konusu. Durum böyle olunca da “kilo alırım” endişesiyle yenen her yemek zevkin ötesine taşıyor beni. Bu benim ilginç bakış açım elbette kimbilir nerelerden satın aldım; "yersen kilo alırsın" yargısını...

Bu konu sadece diyetlerle, yemenin düzenlenmesiyle çözülmüyor benim bakış açımla. Öncelikle altta yatan sebeplerin temizlenmesi önemli. Bilinçaltının bu duruma alıştırılması. Çünkü kendisi öyle duvarlar örüyor ki kendi çapında “yediğim su yarıyor” noktasına ulaşıveriyorsun. Bilinçaltının buna hazırlanması konusunda sevgili arkadaşım Ebru (İnderesi Mutlu) yardımcı oluyor bana. Daha önceden öğrendiği yöntemlerle yürütüğü çalışmayla bedende kanca olarak takılı kalmış, sürekli yeme durumuna iten duyguları temizliyor bir güzel. Burada en önemli kişinin yine kendisinde, seçimlerinde. Bedenimi dinlemek uzun zamandır seçimim. Hep ona sorar buluyorum kendimi; “kilo vermek istiyor musun?”

Gelen yanıt doğrultusunda akışa izin veriyorum. İki hafta önce Ebru’yla yaptık çalışma ve bedenim yeniden sinyalleri göndermeye başladı. Daha az yemek yeme, sağlıklı ürünleri tüketme üzerine. Bu gelenler de öyle zorlayıcı, baskılayıcı değil; günlük olanın içinde uyaranlar gibi. Yaklaşık bir buçuk saat kadar çalıştık Ebru’yla ve sevgili bilinçaltım yine patlattı bombaları. Bu tür çalışmalara ilgili duyanlar bilirler açıldıkça açılırsın, neler depolar bilinçli zihnin oralara. Açığa çıktıkça  fark edip “aaa evet bunu da yapıyorum”lara geliverirsin. Ebru biraz daha fazla temizledi bu kez. O temizledikçe ben de hafifledim elbette.

Bu noktada da izinde olmayı seçiyorum her daim. Yapılan her çalışmanın fiziksel anlamda yansımalarını rahatlıkla görmek mümkün. 

Bunu tek başına bu çalışmayla sağlamak mümkün; ben bunun yanına bedenimin davet ettiği bir başka çalışmaya daha gönüllü oldum. Bu ne yaratacak? beklentisini de bir güzel temizleyip ona da izin verdim. Bu kez Esin’le çalışmalara devam ediyoruz. Esin (Yavuz) Sağlıklı Yaşam & Beslenme danışmanı. Bana uygun bir menü hazırladı. Ebru’yla beraber kilo vermeye hazır olan bedenimin bu menüyle yaratacakları benim için de merak konusu. Buna ilişkin beklentileri temizleyip dün başladım. Heyecanla devam ediyorum işin enteresan yanı o eskiden yediğim yemeklerin hiçbirine ilgi duymuyorum; eskiden verilen diyet menüleri bedenimde gerginlik yaratırdı. Oysa şu an bedenimde hissettiğim bir genişleme söz konusu.

Bu hediye benim ilginç bakış açımla bilinçaltımı bu yönde temizlemek. O ikna olduğunda beden de rahatlıkla uyumlanıyor.

Bundan daha iyi nasıl olur? Başka neler mümkün?

devamı