5 Şubat 2015 Perşembe

Özel bir gün...

Bazı günler özeldir... Sahibi gitse de buralardan, artık başka alemleri tanıma vakti gelmişse bile özel kalır kalana. Üzüntülü ya da hüzünlü bir yazı yazmak değil niyetim. Tam tersine bugün olduğum yerden baktığımda pişmanlık değil de sadece biraz daha zamanım olsaydı hayıflanışı.

Zaten kalan için de zor olan bu. Yaşanabilecek olan an’ların bir anda tükenmesi. Yapılabilecek her şeyin bir an’da sonlanması...

Basit dünyevi istekler işte ne bileyim, yemeğe çıkartmak mesela ya da bir tatile götürmek "bu kez de benden" diyebilmek. Ya da en basitinden daha kokusunu duyduğun taze bir kahveyi sohbet ederek içebilmek mesela. Ya da sadece omzuna dayanabilmek...

Hani buradayken yapmadın mı desen? Yok yaptım. Ama giden gittiğinde yapamadıkların takılıyor daha çok aklına. İnsanoğlunun kendince tutumları işte. Kendini düşünen zihin sana sürekli bunları hatırlatıyor. 

Oysa gitse de buralardan ben onunlayım, o da benimle...

Bugün yazım babam’a...

İyi ki doğmuşsun… 

İşte öyle bir şey...



Share

7 yorum:

  1. yüreğinize sağlık..

    YanıtlaSil
  2. Canım benim. çok duygulandım kıyamam. Allahım zor acıları çok geç yaşatsın. Sevdiklerimizle hep beraber uzun ve sağlıkla yaşıyalım inşallah.Sizi takibe aldım.
    http://ciziyorumdikiyorum.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah Nilgün Hanım… Ben de sizi takip etmeye başladım. Teşekkür ederim...

      Sil
  3. Çok duygu dolu yürekten bir yazı olmuş.
    Bu duyguları yaşayabilmek bile bir ayrıcalık.
    Çünkü hayatta bu duyguları yaşayamayacak insanlar var. Ne mutlu bana demeli. Sevgiler

    YanıtlaSil
  4. Sahip olduğumuz her anın hediye olduğunu farkedenler arasındayım… Bunu fark etmem ise 2-3 senemi aldı :) Şimdi bu seçimimle her gün "ne mutlu bana" diyebiliyorum. Teşekkür ederim katkınız için… Sevgiler...

    YanıtlaSil

Yorumlarınız Bizim İçin Çok Değerli..

SYMRNAİZ BÜTÜN HAKLARI SAKLIDIR. ©2014

TASARIM-GULTASARİM