8 Aralık 2014 Pazartesi

Doğa-la Doğa-ya dönüş

Çevremde dikkat ediyorum da yapaylıktan son derece şikayetçi bir kesim var. Bu gruba ben de dahilim, doğal olanın sunulmasından yanayım. Ama öyle ayrı bir pazar gibi değil de yaşamın hediyeleri biçiminde almak doğal olanı.

Son üç yılda arttırarak devam ettiğim kendimi arayış çalışmalarının da doğala olan ilgilimi arttırdığı bir gerçek. Yapay olanın hakikisinin doğada fazlasıyla var olduğunu gördükten sonra buna yönelmek de seçimin ötesine geçiyor, yaşam biçimi halini alıyor. Hem kendim, hem ailem, hem de sevdiklerim için...

Ve sana da bunu öneriyorum... (enteresan bakış açımla...)

Doğal olan, kendince sana en iyi hissettiren bana göre. Yaşamın içinde kendince olduğun, durduğun an’ları da kapsıyor. Örneğin benim doğalım deniz aşığı; zorunlu olarak onu İç Anadolu’ya yerleştirdim ama bedenim sürekli kendi doğalını arıyor. Bulduğunda da benden, ruhumdan mutlusu yok... Saatlerce denizin karşısında oturabiliyor, onunla sohbet bile edebiliyorum...

Evet, evet ben doğayla sohbet eden çılgınlardanım J Doğa değil mi? E ben de doğanın en önemli parçalarından biri değil miyim? O zaman başlasın sohbet J Her sorduğuma da cevap veriyor. Bazen bir ağaç, bazen deniz, bazen de yağmur; aklına ne gelirse?

Hiç cesaret edip onlarla konuşmayı denedin mi? Ben denedim. Çok kolay öyle uzak yerlerdeki doğaya gitmene de gerek yok. Bahçende ya da yakın bir parkta kocaman bir ağaç bul mesela, daya sırtını ona, kapat gözlerini ve sadece onunla kal. Zihnine birkaç dakika susmasını rica et. Tüm dünyada yalnız sen ve ağacın... Birkaç dakika anlatsın sana, izin ver onu duymaya da gönüllü ol...

Ya da deniz kenarında yaşayan şanslılardansan git ona sor. Hava da izin verirse yat çimlere, bak yukarıya; gökyüzü, bulutlar anlatsın. İste yeter onunla bir arada olmak, başka bir insanla sohbet etmekten bile kolay...

Günlük yüklerin altında ezilen kamburlaşmış omuzların bu sohbetten keyif alacaktır. İş yükleri altında kaçış arayan bedenine ve gün boyu hatta geceleri bile senin başının etini yiyen zihnine de güzel bir hediye. Ruhun büyük ihtimalle birkaç dakika içinde bedenine dans etme komutu bile verebilir.

Öyle uzun uzun değil, kısa süreli dönüşler doğal olana. Bu hediye sana, bedenine, zihnine ve ruhuna yapacağın en büyük kıyaklardan biri...

Sadece beş dakika J... Senin olanla, sana sunulanla ödüllendir kendini...



Share

1 yorum:

  1. denizlere atasım geliyor kendimi bazen..ruhumun komutları mı dersin?

    YanıtlaSil

Yorumlarınız Bizim İçin Çok Değerli..

SYMRNAİZ BÜTÜN HAKLARI SAKLIDIR. ©2014

TASARIM-GULTASARİM