Kendine dönüşün en neşelendiren yanlarından biri de, sen olmaya başlamak. En sen olduğun zamanlar çocukluk dönemi. Cesur, meraklı, neşeli, hemen ağlayan, hemen gülen, küçük seçimlerin dünyası…
Sonra büyüdükçe karşılaşılan düzen kalıpları. Sosyal ve toplumsal çevreye ayak uydurmak, uyumla yaşamak için öğretilenler. Bu, toplumsal yaşamda var olmak için…
Sonrasında kendi sınırladıkların; işte bu, sonradan öğrendiklerin…
Yaşamda oluşturmaya başlanan kimlikler aracılığıyla kalıplaşan, aynılaşan insan modellerinden söz ediyorum. Çoğunlukla hayallerini bir kenara bırakıp, sadece kazanma ve daha fazlasına yetebilme edimi içerisinde yitip giden hayatlar.
Çevremde emekli olduktan sonra yapacak çok işleri olan tanıdıklarım var. Emekli olmayı bekleyen, daha genç… 10 sene-15 sene'lik çalışan. "Hayaller bitti, başka bahara erteledik" diyor. Uzun zamandır kendi olamadığından, hep başkalarının onun doğrusunu belirlemesinden rahatsız; oysa başını kaldırsa hayat yine onun, seçim yine onun…
Yok, olmuyor; girdiği o dipsizlik, sıkıntı yumağı daha da derinleştiriyor yüreğini. Hep başkalarından gelene alışınca bünye, kendi başarabildiklerini de görmekte zorlanıyor haliyle. Kendi başaracaklarını da kısıtlayıp, yok ediyor böylece.
Bedenin gösterdiği en güzel duruş, mutluluk… Ona programlı aslında, bastırmaktan, gizlemekten, paylaşılamamaktan unutulmuş gibi dursa da; en beklenmedik anda gösteriveriyor kendini. Bir gülücükle, bir sohbette atılan bolca kahkahayla, bir filmde ya da kitapta. Kişiye özel deneyimlerin karşılığı o.
Beden de hüzün karşısında mutluluğu, neşeyi arıyor. Eğlenmek isteyen bir ruh bastırılabilir mi? Ya da sahip olunanla sadece mutlu olunabilir mi? İleriye dönük beklentiler, hayalleri de öteye itiyor gibi. Bunu seçenler olarak kaçımız gerçekten farkındayız? Aslında yapılabilecek olanın kendi ellerinde, bedeninde olduğu gerçeğini kolaylıkla fark etmekse işte o da bir seçim.
Bir başkasının seni sorgulamasına, yargılamasına, değerlendirmesine aldırmadan; sadece kendin olarak yapabileceklerin konusunda bir adım. Sevgili okuyanım, sana küçük bir sır; yapabileceklerin dedim ya, işte bu, sende sonsuz…
Bugüne kadar farketmemiş olman bu gerçeği değiştirmiyor, sen kendini başkalarının senin üzerinde oluşturduğu o özgüven, güven, cesaret, korku, vs çemberlerinden çıkartmayı başardığın an. Kendin olma konusunda bedenine, ruhuna izin veren olduğunda yapabildiklerine senin bile şaşırdığın bir halde bulabilirsin.
Küçük bir adım, hayatını değiştirebilir…
Sonra büyüdükçe karşılaşılan düzen kalıpları. Sosyal ve toplumsal çevreye ayak uydurmak, uyumla yaşamak için öğretilenler. Bu, toplumsal yaşamda var olmak için…
Sonrasında kendi sınırladıkların; işte bu, sonradan öğrendiklerin…
Yaşamda oluşturmaya başlanan kimlikler aracılığıyla kalıplaşan, aynılaşan insan modellerinden söz ediyorum. Çoğunlukla hayallerini bir kenara bırakıp, sadece kazanma ve daha fazlasına yetebilme edimi içerisinde yitip giden hayatlar.
Çevremde emekli olduktan sonra yapacak çok işleri olan tanıdıklarım var. Emekli olmayı bekleyen, daha genç… 10 sene-15 sene'lik çalışan. "Hayaller bitti, başka bahara erteledik" diyor. Uzun zamandır kendi olamadığından, hep başkalarının onun doğrusunu belirlemesinden rahatsız; oysa başını kaldırsa hayat yine onun, seçim yine onun…
Yok, olmuyor; girdiği o dipsizlik, sıkıntı yumağı daha da derinleştiriyor yüreğini. Hep başkalarından gelene alışınca bünye, kendi başarabildiklerini de görmekte zorlanıyor haliyle. Kendi başaracaklarını da kısıtlayıp, yok ediyor böylece.
Bedenin gösterdiği en güzel duruş, mutluluk… Ona programlı aslında, bastırmaktan, gizlemekten, paylaşılamamaktan unutulmuş gibi dursa da; en beklenmedik anda gösteriveriyor kendini. Bir gülücükle, bir sohbette atılan bolca kahkahayla, bir filmde ya da kitapta. Kişiye özel deneyimlerin karşılığı o.
Beden de hüzün karşısında mutluluğu, neşeyi arıyor. Eğlenmek isteyen bir ruh bastırılabilir mi? Ya da sahip olunanla sadece mutlu olunabilir mi? İleriye dönük beklentiler, hayalleri de öteye itiyor gibi. Bunu seçenler olarak kaçımız gerçekten farkındayız? Aslında yapılabilecek olanın kendi ellerinde, bedeninde olduğu gerçeğini kolaylıkla fark etmekse işte o da bir seçim.
Bir başkasının seni sorgulamasına, yargılamasına, değerlendirmesine aldırmadan; sadece kendin olarak yapabileceklerin konusunda bir adım. Sevgili okuyanım, sana küçük bir sır; yapabileceklerin dedim ya, işte bu, sende sonsuz…
Bugüne kadar farketmemiş olman bu gerçeği değiştirmiyor, sen kendini başkalarının senin üzerinde oluşturduğu o özgüven, güven, cesaret, korku, vs çemberlerinden çıkartmayı başardığın an. Kendin olma konusunda bedenine, ruhuna izin veren olduğunda yapabildiklerine senin bile şaşırdığın bir halde bulabilirsin.
Küçük bir adım, hayatını değiştirebilir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız Bizim İçin Çok Değerli..