Önce sen….

Yazmaya başladığımdan beri ilk defa biraz farklı duyguların sahibiyim. Bugün biraz canımı sıkan olaylar yaşadım.  Hayatın bu olduğu gerçeğiyle yüzleşme noktası değil; olan karşısındaki duruşunu belirleme noktası asıl olan.

Kendini tehdit altında hissetmekle ilgili okuduklarım aklıma geldi. Seçersen tavsiye ederim Metin Hara “Yol” kitabında bunu çok güzel anlatıyor. Kendimi bugün epey tehdit altında hissettim hakikaten... Sinirlendim, kızdım...

Oysa her zamanki gibi bir gündü. Sıradan yaşanılanların günü. Sadece bugün kızmayı seçtiğim bir enerji düzeyindeyim. Bunu fark ettiğinde düzeltmek de senin elinde, bir süre bu ağırlığı taşıdıktan sonra bıraktım. Bırakmasam kızmaya devam edeceğim, bu enerjiyi etrafıma yaymaya da. Yaydıkça kızgınları toplamaya da devam ediyorsun. Bırakmayı seçmek en iyisi.

Bazen insanlar hep onlardan işlemenizi bekler; oysa zaman yetmez, işin vardır ya da seçmiyorsundur. Buna dönük yaşananlar sana ait değil ki.

Zaman zaman insanların yaydığı enerji de seni buna yönlendiriyor. Daha doğrusu senin adına yargıyla verdikleri kararlar... Öyle bir noktaya geliyor ki gerçekten onların istediği gibi davranıvermişsin hem de hiç sana ait olmadan. Bunu fark ettiğin an değiştirmenin elinde olduğunu bilmeni isterim. Sen istersen her şey değişir...

Öncelik sensin.

Bırak içinden gelen kızgınlık öylece akıp gitsin senden...

İzin ver kendine aslında fark etmenin muhteşemliği hayatına bulaşsın...

Seni gerçekten mutlu eden bir an’la ödüllendir kendini.

Tüm bunları kolaylıkla, neşeyle hayatına davet edebilmen için başka neler mümkün?

Share