3 Şubat 2015 Salı

Küçük adamdan güzel bir ders...

Bugün yazım oğluma. O henüz yedi yaşında. Bana, bize o kadar çok katkısı oluyor ki hayata dair. Duruşuyla, söyledikleriyle birey olarak seçimleriyle. Saygı duyuyorum ona, seçimlerine. İleride de böyle devam etmesi için neler mümkün?

Hafta sonu bana öğrettiği küçük bir ders. Ders diyorum farkında olmadan yaptıklarımızın bir özetiydi aslında. Farkındalığımın artması anlamında da güzel bir işaret. Çocuklarımız bu işaretleri bizlere sürekli gönderiyor, alıp kabul etmek de; görmeyi reddetmek de elimizde.

Gelelim yaşadığıma...

Geçen hafta babası ameliyat olduğu için oğlumuza pek vakit ayıramadık. Bu bir hafta tatile de denk gelince evde oldukça sıkıldı. Babası evde ancak onunla oynamıyor, sadece yatıp dinleniyor. Bu pek hoşuna gitmiyordu ancak yapacak bir şey de yok. Sabrediyordu.

Gitmek istediği bir film vardı. Reklamlarını görüyor “beni tatilde götürür müsün?” diye soruyordu. Bende götüreceğime söz verdim.

Günlük telaşlar, eşimin iyileşme süreci derken biraz yorulmuştum, o ise ısrarla sinemaya gitmek istediğini söylüyordu. En sonunda –itiraf ediyorum biraz da kaçmak için- “tamam hafta sonu götüreceğim” dedim.

Hafta sonu geldi, farkında çünkü ben işe gitmedim evdeyim. “Ne zaman gideceğiz?” diye sordu. Çocukların ısrarcı tutturmaları vardır, hatta bu konuda ileriye gidenlere bile şahit olmuşsunuzdur. Oğlum bunu yapmıyordu. İstediği sadece sinemaya gitmekti. Ve şu anki yaşında bunu tek başına yapamayacağına göre, beni ya da babasını ikna etmesi en iyi yöntemdi. Babası iyileşme sürecinde olduğuna göre tek seçeneği bendim. Ve ben de yetişmeye çalışan ebeveyn boyutuna geçmiştim.

Cumartesi oyunlarla, faaliyetlerle evde geçirdik. Pazar günü sabah uyandığı gibi koşarak yanıma geldi. “Anne gidiyor muyuz?” sorusuyla zaten tam dinlenememiş olan ben onu ikna etmeye çalıştım “canım benim bugün gitmesek ben seni hafta içi bir akşam götürsem sinemaya” dedim. Bir taraftan da kırıcı olmak istemiyordum.

O an yüzüme baktı. Hiçbir şey söylemedi arkasını döndü odasına gitti. Geri geldiğinde elinde benim çocukluğumdan kalan siyah bir oyuncak araba vardı. Benim oyuncağım olduğu için çok değer verdiğini biliyordum. Defalarca birlikte oynadık.

“Al bunu artık sevmiyorum. Oynamak istemiyorum” dedi. Sessizce, ağlamadan, bağırmadan...

Kalakalmıştım. Daha net nasıl anlatılır bilmiyorum. Oğlum, o küçücük adam bana dersimi bir güzel vermişti. Tepkisini de gayet net ortaya koymuştu. Yaptığım hatayı bir güzel de anlatmıştı. Basit bir o kadar da derin bir ifade biçimiyle!

“Haklısın” dedim. “Sen al bu oyuncağı sende kalmaya devam etsin. Gel biz internetten biletimizi alalım. Sonra da her zaman yaptığımız anne-oğul sinema günümüzü başlatalım”.

Gözlerinin içi parladı, koşarak bilgisayarımı getirdi sonra da ekledi; “aslında oyuncağımı çok seviyorum, sana kızmıştım”.

Ve bu tepkisi harika bir pazar günü geçirmemizi sağladı. Aynı zamanda birey olarak orada durduğunu, yapılacak işlerden daha önemli olduğunu da anlattı güzelce.



Share

30 yorum:

  1. okurken gozlerım doldu desem.... kıyamam ıcım gıttı kuzum benım hassas melek...ohh pazar sahane gecmıs cok sevındım..sevgıler

    www.kuzununannesi.com

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de ona çaktırmadan ağladım zaten çok üzüldüm. Ne güzel öğretiyorlar bize aslında. Neyse ki hatırlattı bana unuttuğumu :) sevgiler...

      Sil
  2. Yanıtlar
    1. :) Neyse ki hemen fark edip güzel bir güne dönüştürebildim… Bana da iyi bir ders oldu...

      Sil
  3. aynen benim de gözlerim doldu
    oğlunuzu allah bağışlasın, harika bir evlatmış

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Onların her biri hediye :) Allah bağışlasın herkesin evladını...

      Sil
  4. Oyyyy.. Rabbime emanet... ne içli ne akıllıca bir hareket.. maşallahhh

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) Sevgiyle kalın. teşekkürler güzel dilekleriniz için...

      Sil
  5. Oyyy kıyamam canım benim. Ne kadar bilinçli güzel bir çocuk yetiştiriyorsunuz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Güzellik Hikayesi :) Bu konuda da deneyimlerimi aktarmaya devam edeceğim. Yaşanarak öğrenilen bir süreç hakikaten...

      Sil
  6. Benim kızımda bana bu şekilde dersler veriyor bende elimden geldiğince verdiğim sözleri aksatmadan yerine getirmeye çalışıyorum onlar bizim canlarımız yürekleri burkulduğunda bizim canımız çok yanıyor ne ilginç bir duygu değil mi .. sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet hakikaten farklı bir duygu… Kesinlikle çocukların yaptıklarına, söylediklerine daha bir dikkat etmek gerekiyor diye düşünüyorum ben de :) sevgiler...

      Sil
  7. ayy kıyamam yaa çocuk işte diyip geçmemek lazım..onlar herşeyin farkındalar..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hem de herşeyin Seda Yılmaz :) Sevgiler...

      Sil
  8. Allah evladınızı size bağışlasın, okurken çok duygulandım..

    YanıtlaSil
  9. Erkek çocukları küçükken daha bir olgun gibi yada bizimkilerde öyle Oğlumda sakince dile getirir tepkisi ve sağlam kapak yapar bana.çocuk kalbi bambaşka ne kırılmalarına nede gözyaşlarına kıyamıyorum.bende bloguma beklerim seni takibe aldım kucak dolusu sevgiler gonderiyorum ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gülşah Önen teşekkür ederim. Ben de takibe aldım :) Özellikle bu anlamdaki yaşanmışlıklar çok değerli. :)

      Sil
  10. Bloğun hayırlı olsun. Allah bağışlasın oğlunu maşallahhh ♥ Bu arada takibe aldım benim bloğuma da beklerim sevgiler ♥

    http://blogkizsalseyler.blogspot.com

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kızsal Şeyler, teşekkür ederim… Ben de aldım takibe :)

      Sil
  11. yildiz emine sahin6 Şubat 2015 22:47

    Çocuklar nasılsa buyumusler farketmeden bixide boyle egitiyorlar ..bu arada nasıl mis gibi pürüpak bir blogdur burasi içim açıldı rengarenk bloglardan içim bayılmıştır..sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yıldız Emine Şahin çok teşekkür ederim beğeniniz için…Sade ve akıcı olmasını tercih ettim… :)

      Sil
  12. inanın yorumları okumadan önce gözlerim dolmuştu zaten yorum yazmak için aşağı doğru inerken herkesin benim gibi gözlerinin dolduğunu okudum. Çocuklar ...onlar saf temiz ve bizleri eğitecek kadar masumlar oğlunuzla gurur duymalısınız nasıl da güzel size küçücük bir sözle ne büyük şeyler anlatmış ben de kızımla buna benzer bir olay yaşadıktan sonra ona asla yapacağımdan emin olamadığım sözler vermedim.Allah tüm evlatları anne ve babalarına bağışlasın...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler ARZU'nun Lezzet Adası… Tüm iyi dilekleeer için :)))

      Sil
  13. çocukların öylesine zengin dünyaları var ki.. benim çocuğum yok ama öğrencilerimden biliyorum,bazen sizin söylediğiniz gibi ''ders'' veriyorlar.. çok ilginç tespitlerde bulunuyorlar..
    sevgiyle kalın..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet o dünyanın zenginliği her birimize ayrı bir bilgi aslında. İlginç tespitleri de cabası :) Sevgileer...

      Sil
  14. Anneler çocuklara ne kadar şey öğretiyorlarsa bir o kadar öğreniyorlar :) çok hoşuma gitti..hemen takibe aldım. Bana da beklerim. beautycoma.blogspot.com

    YanıtlaSil
  15. Simdi cocuklar cok akilli.. Onlardan ogrenecegimiz cok sey var...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet Filiz Hanım hakikaten, herkesin bu farkındalıkta olmasını diliyorum…

      Sil

Yorumlarınız Bizim İçin Çok Değerli..

SYMRNAİZ BÜTÜN HAKLARI SAKLIDIR. ©2014

TASARIM-GULTASARİM